A Ledicia de Ser Galego
Anxo Vigo
Son as ondas do mar, e o vento ó pasar
Son os ríos do meu lugar
Carballeiras moi lonxe, entre pinos e silveiras
Entre toxos e fieitos, entre valados desertos
Eu quérote galicia, ficas no meu corazón
A ledicia de ser galego, e a miña forza e paixón
Galicia é un sentimento, e non hai outro igual
Terra da nosa terra, terra dos nosos pais
Sentimoste moi dentro, alá no noso ser
E aínda que estés lonxe, aínda que lonxe estés
Cada vez que ti falas, cada vez que murmuras
Eu sempre perdo a cordura, por ti, miña fala
A ledicia de ser galego, é un orgullo pra nos
Que dozura as suas verbas cantando ó son
Adórote galicia, adórote meu ben
Teus murmurios o vento, e o mar que tes
Se teus pais foron galegos e teus fillos son de aquí
Somos xente afortunada, xa non hai mas que pedir
Galicia e terra de letras, xente de mar e labregos
De mulleres feiticeiras de meigas e canteiros
Eu quérote galicia, ficas no meu corazón
A ledicia de ser galego, e a miña forza e paixón
Galicia é un sentimento, e non hai outro igual
Terra da nosa terra, terra dos nosos pais