Corpiño Xeitoso
Andres Do Barro
Que muller mais xeitosa, a que eu encontrei
¡Doces foron as verbas que eu escoitei!
Ela ficaba na praia deitada na área
Cos meus ollos abertos eu ollei para ela
Eu lle díxen: ¡Ven!
E me dixo: ¿Que?
Déixame ver teu corpo dourado
Polo Sol primeiro do mes de abril
Ergue as túas mans hasta que cheguen o ceo
Colle as estrelas, foron feitas pra ti
Teu corpo xeitoso indo sobre a área
O teu movemento e como as ondas do mar
O teu doce balance como o vento te leva
Teu corpo xeitoso quer botarse a voar
Lai laralala, laralala, laralala
Lai laralala, laralala, laralala
La la la la la la la la
¡Que feitura levaba no seu camiñar
Confundín o seu paso con meu palpitar
Cando ela chamoume fun a súa beira
Abondaba o seu corpo pra vê-la primavera
Eu lle díxen: ¡Ven!
E me dixo: ¿Que?
Déixame ver teu corpo dourado
Polo Sol primeiro do mes de abril
Ergue as túas mans hasta que cheguen o ceo
Colle as estrelas foron feitas pra ti
Teu corpo xeitoso indo sobre a área
O teu movemento e coma as ondas do mar
O teu doce balance como o vento leva
Teu corpo xeitoso
Quer botarse a voar
Lai laralala, laralala, laralala
Lai laralala, laralala, laralala
La la la la la la la la